W tym roku mija dziesięć lat, jak usiedliśmy do stołu. Po wielu dyskusjach, przetargach, nie zawsze zdrowej rywalizacji zrozumieliśmy, że w gruncie rzeczy stanowimy jedną rodzinę, rodzinę polskich jubilerów. Przedstawiciele różnych branżowych środowisk powołali do życia Forum Polskiego Jubilerstwa. To, co dokonało się podczas trwania Targów Amberif ’99, stało się znaczącym wydarzeniem w dziejach współczesne go złotnictwa polskiego. Zamieszczony obok tekst deklaracji programowej w pełni oddaje istotę tego nowatorskiego rozwiązania. Nie muszę zapewniać nikogo, jak bardzo cieszyłem się z tego wydarzenia.
Przez wiele lat zabiegałem o to, aby powstała silna reprezentacja jubilerów, niesterowana administracyjne, która byłaby związkiem równych i jednakowo zaangażowanych ludzi w rozwój tak bliskiego memu sercu jubilerstwa. Dzięki wytrwałości wielu kolegów udało się powołać do życia taką organizację. Chwała im za to. W chwili, gdy powstawało Forum Polskiego Jubilerstwa, przestrzegałem wszystkich przed uczynieniem z niego narzędzia do realizacji jednostkowych interesów. Podkreślałem, że tylko wspólnie wypracowane, satysfakcjonujących wszystkich rozwiązania i konsekwentne ich prezentowanie na zewnątrz, uczyni Forum organizacją bliską wszystkim polskim jubilerom. Z natury jestem optymistą wierzącym w mądrość ludzi i dlatego nadal staram się patrzeć ufnie w przyszłość, ale dzisiaj nikt nie siedzi przy naszym stole. Zmęczeni troskami dnia codziennego tracimy to, co najistotniejsze – tracimy siłę wspólnego działania. Oby tylko to nie obróciło się przeciw nam. Smutny to jubileusz.
/1.JPG)