W sprawie publikacji „Czy szkolenia gemmologiczne mogą być w Polsce nielegalne?” oraz sprostowania SRJ informuję co następuje:
Polskie Towarzystwo Gemmologiczne jako jedyne stowarzyszenie w Polsce posiada akredytację władz oświatowych oraz prowadzi szkolenia gemmologiczne całkowicie finansowane ze środków UE.
Artykuł o szkoleniach został oparty na informacjach otrzymanych przez PTGem z Mazowieckiego Kuratorium Oświaty (pismo z marca 2007 roku, nr 4664-5/07). Podobne pismo otrzymałoby również SRJ gdyby posiadało akredytację władz oświatowych. Treść artykułu, który dotyczy kursów zawodowych a nie działalności gospodarczej, stanowią cytaty w postaci całych akapitów z pisma Mazowieckiego Kuratorium Oświaty. W opinii prawnej wybiórczo i subiektywnie zinterpretowano wybrane fragmenty tekstu pomijając jego istotne fragmenty. W artykule informowałem o wymogach dotyczących kursów zawodowych a nie kilkudniowych szkoleniach prowadzonych w ra-mach działalności gospodarczej.
Autor publikacji nie straszy czytelników tylko czyni to MKO pisząc (cytuję): „Z wymienionych wyżej regulacji wynika więc jednoznacznie, że ci, którzy prowadzą kursy zawodowe nie posiadając akredytacji, naruszają przepisy ww. ustawy i rozporządzenia, co może skutkować dla nich daleko idącymi konsekwencjami wynikającymi z prawa oświatowego”.
Znamienna i satysfakcjonująca jest konkluzja opinii prawnej, w której jej autorzy stwierdzają, że „akredytacja jest zapewnieniem wysokiej jakości prowadzonego kształcenia”. Tym samym potwierdzają, że podmioty nie posiadające akredytacji na ogół nie zapewniają wysokiej jakości prowadzonego kształcenia. Z powyższego stwierdzenia wynika logiczny wniosek, że podmioty takie kształcą na różnym poziomie, nie zawsze wysokim, na co istnieją liczne dowody w postaci świadectw badania czy ekspertyz wystawianych przez absolwentów takich szkoleń. Trawestując słowa znanej piosenki, można powiedzieć, że „szkolić każdy może, jeden lepiej drugi gorzej”.
Problemy jakości szkoleń gemmologicznych powinien zostać pilnie rozwiązane w interesie całego naszego środowiska.
Wyrażamy ubolewanie, że informacje zawarte w tekście Tomasza Sobczaka „ Nielegalne szkolenia gemmologiczne” zostały odczytane jako próba zdyskredytowania Stowarzyszenia Rzeczoznawców Jubilerskich. Zapewniamy, że nie to było intencją redakcji. Opublikowany tekst należy traktować jako próbę rozpoczęcia dyskusji nad programem przeprowadzenia szkole gemmologicznych w Polsce przez różne instytucje. Zapewniamy, że redakcja dołoży wszelkich starań w prezentowaniu stanowisk wszystkich zainteresowanych stron. Rynek Jubilerski pragnie pomóc w zdobyciu wiedzy o rynku złotniczym w Polsce i na świecie. W zamierzeniu autorów ma to być platforma wymiany informacji branżowej z zakresu kamieni jubilerskich, sztuki złotniczej i technologii obróbki metali szlachetnych. Bardzo liczymy na pomoc i cenne uwagi zarówno co do merytorycznej strony pisma jak i jego prezentacji.
Działając w imieniu Stowarzyszenia Rzeczoznawców Jubilerskich w Warszawie, załączając pełnomocnictwo, wnosimy w trybie przepisu art. 31 pkt 1 prawa prasowego o opublikowanie poniższego sprostowania odnoszącego się do nieprawdziwych wiadomości zamieszczonych Periodyku Rynek Jubilerski.pl nr 2 Jesień 2007, oraz w portalu internetowym o tej samej nazwie, w artykule Pana Tomasza Sobczaka pt. Nielegalne szkolenia gemmologiczne. Autor publikacji podobnie jak w nr 1 Periodyku stawia tezę, że „szkolenia gemmologiczne w Polsce prowadzone przez stowarzyszenia, organizacje, ośrodki i szkoły gemmologiczne po 3 lutym 2006 roku, które nie posiadają akredytacji władz oświatowych były i są nielegalne, a wydane certyfikaty, dyplomy i zaświadczenia były i są nielegalne, i jako takie nie mają mocy obowiązującej” Ponadto autor publikacji twierdzi, że w dniu 3 lutego 2006 roku Minister Edukacji i Nauki określił zasady i warunki prowadzenia dokształcających kursów zawodowych i z regulacji tam zawartych, a w szczególności z § 9 tego rozporządzenia, wynika, że „ ... ci, którzy prowadzą kursy zawodowe nie posiadając akredytacji naruszają przepisy... (ustawy o systemie oświaty – przypis własny) ... Ministerstwo ostrzega przed grożącymi konsekwencjami wynikającego z prawa oświatowego i zapowiada stanowczą i systematyczną walkę z tym zjawiskiem.” dalej autor, nie w mniej groźnym stylu stwierdza, że „ ... wszystkie szkolenia gemmologiczne w Polsce prowadzone przez stowarzyszenia, organizacje, ośrodki i szkoły gemmologiczne po 3 lutym 2006 roku, które nie posiadają akredytacji władz oświatowych były i są nielegalne, a wydanecertyfikaty, dyplomy i zaświadczenia były i są nielegalne, i jako takie nie mają mocy obowiązującej”. Konkluzja autora jest nieprawdziwa i zmierza do zdyskredytowania organizacji, w tym Stowarzyszenia Rzeczoznawców Jubilerskich w Warszawie, prowadzących szkolenia poza systemem oświaty. Autor nieprawidłowo interpretuje przepisy ustawy z dnia 7 września 1991 roku o systemie oświaty(j.t. Dz. U. z 2004 roku nr 109, póz. 1161). Z przepisów tej ustawy , a w szczególności z przepisu art. 83 a jednoznacznie wynika, że działalność oświatowa może być prowadzona w dwu systemach: uregulowanym w ustawie o systemie oświaty- art. 83a ust. 1 ustawy to jest prowadzenie szkół, placówek lub zespołów o których mowa w art. 90a ust. 1 -wówczas działalność ta nie jest działalnością gospodarczą uregulowanych w ustawie z 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej ( Dz. U. nr 173, póz. 1807) - art. 83a ust. 2, to jest działalność oświatowa nieobejmująca prowadzenia szkoły, placówki lub zespołu o których mowa w art. 90a ust. 1 -wówczas działalność ta jest działalnością gospodarczą Przedmiotem naszego zainteresowania jest kształcenie ustawiczne - tzw szkolenia prowadzone w ramach działalności gospodarczej. Przepis art. 68a ust. 3 ustawy o systemie oświaty wyraźnie stwierdza, że ustawa ta nie dotyczy kształcenia ustawicznego realizowanego na podstawie art. 83a ust. 2. Jeżeli wiec cała ustawa o systemie oświaty nie ma zastosowania do szkoleń prowadzonych przez stowarzyszenia i inne organizacje w ramach działalności gospodarczej, to tym bardziej nie mają do tych organizacji zastosowania przepisy wykonawcze do tej ustawy. Już z tych względów należy stwierdzić, że wnioski autora publikacji są nieprawdziwe. Dodatkowo należy wskazać na treść, powoływanego przez autora publikacji, art. 68b ustawy o systemie oświaty. Z przepisutego wynika, że zarówno jednostki oświatowe prowadzące kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych w systemie poddanym ustawie o systemie oświaty (art. 68b ust. 1 ustawy) jak i jednostki prowadzące działalność oświatową na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej (art. 83aust. 2 ustawyw związku z art. 68bust 8ustawy) mogą, a nie muszą uzyskać akredytacji. Akredytacja w rozumieniu przepisu art. 68b ust 1 jest jedynie potwierdzeniem, o które mogą lecz nie muszą występować podmioty prowadzące kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych, iż szkolenia te spełniają wymogi określone w wydanych w tej sprawie rozporządzeniach, jak również akredytacja jest zapewnieniem wysokiej jakości prowadzonego kształcenia. Tak wiec należy stwierdzić, że publikacja Pana Tomasza Sobczaka zawiera stwierdzenia nieprawdziwe i nieścisłe mogące narazić reprezentowane przez nas Stowarzyszenie na szkodę i utratę dobrego imienia.
