Do tej pory wynaleziono ponad dwieście rożnego rodzaju odmian wychwytów. Dzięki nim zwiększyła się dokładność wskazań zegarów z kilkunastu minut do jednej sekundy na dobę. Wychwyt jest element mechanizmu zegarowego spełniający dwie podstawowe funkcje:

1)            1) reguluje ruch przekładni chodu poprzez blokowanie i zwalnianie obrotu koła wychwytowego o stały kąt w jednostce czasu równej jednemu impulsowi – wahnięciu wahadłowego lub balansowego regulatora chodu;

      2) przekazuje do regulatora chodu energię ze źródła napędu otrzymaną za pośrednictwem przekładni chodu i w ten sposób podtrzymuje jego ruch. W 2009 r. poświęciłem się konstruowaniu i budowie modeli wychwytów, które zdobyły największą popularność w zegarmistrzostwie: a) cylindryczny b) chronometrowy ; c) szwajcarski  W 1715 roku G. Graham udoskonalił wychwyt cylindryczny wynaleziony przez T. Tompiona. Nowy i tańszy wychwyt, używany do konstrukcji czasomierzy, składał się z dwu współpracujących ze sobą elementów: koła cylindrowego i cylindra osadzonego na balansie. Wychwyt ten jednak jako mało dokładny przetrwał w zegarkach kieszonkowych i ręcznych do połowy XIX wieku. W 1738 roku J. Harrison wynalazł precyzyjny zegar morski z wychwytem chronometrowym, który służył do obliczania długości geograficznej, co przyniosło rozwiązanie odwiecznego problemu z nawigacją. Ten skomplikowany mechanizm Harrisona, któremu poświęcił wiele lat wytężonej pracy, nie znalazł jednak większego zastosowania w zegarkach kieszonkowych i ręcznych. To doniosłe odkrycie dało jednak zegarmistrzom do zrozumienia, że w wychwycie należy szukać dokładności wskazań zegarów.

Kolejnym etapem rozwoju zegarmistrzostwa było wynalezienie przez T. Mudge wolnego wychwytu kotwicznego, który później był systematycznie modyfikowany. Ostateczną formę tej konstrukcji, która przyjęła się pod nazwą wolny wychwyt szwajcarski, nadał Szwajcar Antonie Tavan. W wychwyt szwajcarski wyposażonych jest ponad dziewięćdziesiąt procent zegarków noszonych na całym świecie, dlatego warto na przykładzie modelu omówić fenomen jego konstrukcji. Wychwyt szwajcarski  składa się z trzech elementów :

     1) koła wychwytowego – posiada 15 zębów i napędzane jest przez przekładnię chodu;

     2) kotwicy – która otrzymuje krótkie impulsy od koła wychwytowego poprzez dźwignię na paletach (wejściowa i wyjściowa) i przekazuje energię za pośrednictwem widełek na palec przerzutnika, ktory jest umocowany na osi balansowej regulatora;

    3) regulatora – głównym zadaniem wychwytu jest przekazywanie energii na regulator, który swymi cyklicznymi ruchami wstrzymuje koło wychwytowe i po krótkim czasie zwalnia. Ruchy regulatora nazywamy amplitudą, która w nowoczesnych zegarkach wynosi 3600 wahnięć na godzinę. Na jakość i trwałość wychwytu ma wpływ precyzja wykonania i użyty materiał z którego został wykonany. W związku z powyższym wszystkie elementy trące powinny być wykonane z twardego materiału, dlatego też wychwyty są wyposażone w rubiny.